Noi sardi abbiamo imparato l’italiano, ora tocca alla lingua sarda (La Nuova Sardegna, su 6 de trìulas)

Mai che a como su sardu paret in dificultade. Difatis, si est beru chi su 70% de sos Sardos lu pràticat cada die, custa proportzione falat a pagos puntos cando si tratat de pitzinnos. Cheret nàrrere chi est in perìgulu mannu sa trasmissione dae una generatzione a s'àtera e, duncas, s'elementu chi nos identìficat. Oramai tenimus Leges comente sa de s'Istadu, sa 482/99, chi cheret in parte s'ufitzialidade de sa limba sarda, paris cun s'italianu, ma chie abbàidat su chi càpitat o est capitadu a àteras limbas finas prus mannas de sa nostra, ischit chi sas leges non bastant si mancat sa voluntade de las praticare, cun coerèntzia e aficu, e finas de las megiorare. E, si abbaidamus sa realidade de custos ùrtimos annos, a dolu mannu devimus ammìntere chi amus gastadu dinare pro sa limba nostra ma, a cunfrontu de totu custu capitale de dinare e de pessones, bidimus pagu cosa iscrita in sardu, in sos caminos, in sos entes, in sos partidos, in sos manifestos, in sos documentos. E pagu e ocasionale est su sardu impreadu in pùblicu, in sas manifestatziones, in sos eventos, si no in manera folclòrica o simbòlica. Sinnale chi non bastat una lege, pro bona chi siat, e dinare, pro dare fortza e presèntzia a sa limba in sa sotziedade e in su territòriu, si non b'at "idea" de la pònnere in pràtica, cada unu faghende sa parte sua. Si medas initziativas sunt fatas petzi ca b'at dinare, si su dinare est gastadu petzi pro dare postos a disocupados, s'arriscu est chi s'interessu pro sa limba e s'impreu suo mìnimet cando mancat su dinare o cando b'at situatziones "prus importantes" de sa limba chi cherent finantziadas. Bi cheret una voluntade polìtica chi pòngiat sa limba comente tzentru de s'identidade sarda, bi cheret coerèntzia e, duncas, operatividade. Sende chi, mescamente sos ùrtimos guvernos ant fatu passos importantes pro assegurare ufitzialidade a su sardu -cun sa norma iscrita de sa Limba Sarda Comuna chi cunsentit un'impreu ufitziale, generale e comunu de sa limba nostra-, bi diat chèrrere giai dae como, dae deretu, chi s'isfrutet cada ocasione pro dare visibilidade e presèntzia a sa limba sarda. Carchi cosa est cambiende, però, si iscritores famados si sunt ponende a iscrìere in sardu, si un'ente pùblicu comente sa Comuna de Casteddu ponet sa connoschèntzia de su sardu comente cunditzione pro sos cuncursos de assuntzione, si s'Assesoradu de sa Cultura de sa Ras at postu prus de chimbe milliones de èuros pro sa limba. Sas eletziones sardas de su 2014 podent èssere s'ocasione istòrica pro intèndere discursos, comìtzios, trasmissiones in sardu, pro bìdere e lèghere manifestos, libritos, volantinos, propaganda in generale in sardu. Ma tocat a cumintzare dae deretu! Sos candidados s'ant a dèvere impinnare a pònnere sa polìtica linguìstica in profetu de su sardu in sos programas issoro. Duncas, tenimus s'isperu, chi cada partidu leet un'impinnu pro sa limba, chi chie at a bìnchere sas eletziones de su 2014 disinnet e àtuet una polìtica linguìstica noa, cun su sardu in iscolas, televisiones, ràdios, giornales, ufìtzios, impresas. Ca sa limba non tenet partidu ne ideologia: est de totus e pro totu. E si su resurtadu de polìticas linguìsticas noas at a èssere chi sos pitzinnos chi imparant su sardu colant in pagos annos a su 25, 40, 60%, comente est capitadu in Catalugna cun polìticas iscolàsticas de immersione e una sotziedade e unu territòriu chi "inghìriant" sa gente in catalanu, at a chèrrere nàrrere chi amus allutu a beru su motore de s'isvilupu de su pòpulu nostru. Sos Sardos amus imparadu bene s'italianu, como tocat a su sardu.