TÀTARI. In sa tzitade de una de sas bator minorias linguìsticas de Sardigna, su diretore de su Servìtziu limba sarda, Pepe Coròngiu, at presentadu pro sa segunda bia su libru suo, “Il sardo, una lingua normale”, a pustis de s'eventu casteddaiu de sa prima die de custu mese. S'addòbiu de eris sero at bidu sa presèntzia de s'Assessore comunale a sas Culturas Dolores Lai chi at introduidu sos traballos faeddende de sa netzessidade de sa norma iscrita paris a s'impreu de su sardu dae parte de sas mamas cun sos fìgios; de su dutore ambientalista Vissente Migaleddu chi, cun s'istèrrida sua, est intradu in s'arresonu mentovende diversos istereòtipos; e de su giornalista Gianfelice Testa chi at cuntribuidu a sa renèssida de sa sa serada ghiende s'autore cun unas cantas pregontas bene sestadas. A comintzare dae sa prima: «Si su sardu est una limba normale, pro ite as iscritu custu libru?». In sa narratzione de Coròngiu si bidet luego chi unu contu est s'“èssere” e chi un'àteru est su “dèvere èssere”. «Su sardu, pro sos sardos, est una limba. Si sos istràngios nos narant chi no lu est nos arrennegamus. Ma a su matessi tempus nois matessi non lu impitamus comente una limba». E tando diat dèvere èssere una limba normale. Sende gasi, sa netzessidade de custu libru b'est totu canta, finas iscriende-lu in italianu: «apo sufridu pro custu ma apo fatu custu sèberu pro acrarire mègius sos cuntzetos a su tzetu mèdiu istruidu e a sas classes dirigentes chi nos amministrant». Mentovados sos inimigos («nùmenes e sambenados sunt in su libru»), a comintzare dae «s'incumpetèntzia» e dae sos chi ant semper naradu chi su sardu diat àere pòdidu istorbare s'imparu de sas àteras limbas (“tesi” ismontada dae su traballu de sa Professoressa Sorace de s'Universidade de Edimburgo, in Iscòtzia). Galu: su de bombardare sos cherbeddos cun sa partzimenta artifitziale in duas limbas (logudoresu e campidanesu); su de non cumprèndere (o su de fìnghere de non cumprèndere) chi «cale si siat limba est una famìllia de dialetos»; s'“orientalismu” chi est presente oe ma finas in grandes autores comente Deledda, Costa, Lussu e Ispanu. Sa presentada, chi at bidu puru unos cantos interventos dae su pùblicu presente, est acabada cun su disìgiu chi sos chircadores e sos intelletuales intrent a beru in sas chistiones postas dae su libru, e cun sa tzertesa chi ant a èssere sas mamas e sos pitzinnos a torrare a fàghere manna sa limba nostra.